Hoe we tegen een stootje kunnen - ‘Inzichtrijk boek’

Ellen Dreezens begint Hoe we tegen een stootje kunnen met een mooie definitie van veerkracht: ‘het succesvol omgaan met uiteenlopende vormen van onheil’. Hoe zouden we zonder kunnen? Om het begrip verder te duiden, gaat Dreezens in op de rol van positieve emoties. Interessant inzicht is dat zowel positieve als negatieve emoties nooit lang beklijven. Daarom is  het niet gek dat je na een heftig verlies je dagelijks leven toch best snel weer kunt oppakken. Maar ook dat je mooie nieuwe huis al heel snel niet meer zo bijzonder voor je is. Maar positieve emoties hebben wel effecten die langer meegaan: ze zorgen ervoor dat mensen hulpbronnen kunnen opbouwen. Zoals een sociaal netwerk, je maakt natuurlijk eerder contact als je goed gestemd bent. En deze hulpbron blijft gelukkig langer beschikbaar dan de emotie duurt.

Autonomie, verbinding en competentie

De basis van Dreezens’ boek is de positieve psychologie. Gericht op wat goed gaat en beter kan. Daarnaast is er veel aandacht voor de zelfdeterminatietheorie van Deci en Ryan. De link met veerkracht: die vergroot je door beschermende factoren te versterken. En belangrijke factoren zijn de drie onderdelen van de zelfdeterminatietheorie: autonomie, verbinding en competentie. Autonomie gaat over een doel in het leven hebben en je nuttig voelen. Optimisme helpt daarbij. In het hoofdstuk over verbinding lees je meer over de rol van liefde en positiviteitsresonantie. Dat klinkt ingewikkeld, maar een glimlach naar iemand die je niet kent zorgt er al voor. En bij competentie is aandacht voor onder andere het inzetten van je karaktersterktes om optimaal tot je recht te komen.

Geëngageerd boek

Hoe we tegen een stootje kunnen is een geëngageerd boek. Zo beschrijft Dreezens veerkracht als belangrijke positieve kracht in de samenleving: veerkrachtige mensen zorgen niet alleen beter voor zichzelf, maar ook voor anderen. Twee hoofdstukken zijn gewijd aan maatschappelijke thema’s: het negatieve effect van materialisme op veerkracht en eco-rouw, rouw om hoe het gaat met de wereld en de verwachting dat het er niet beter op zal worden. Eco-rouw koppelt Dreezens vanuit de positieve psychologie aan het begrip ‘hoop’. En dan niet als in ‘ik hoop dat het morgen beter gaat’, maar actie- en resultaatgericht binnen je cirkel van invloed. De maatschappelijke druk om perfect te zijn en succes te hebben, staat centraal in het hoofdstuk over zelfcompassie.

Taak voor coaches

Niet iedereen heeft van zichzelf even veel veerkracht, maar het goede nieuws is dat het te trainen is. Een mooie taak voor coaches en andere hulpverleners om daaraan bij te dragen. Dreezens pleit dan ook voor meer nadruk op veerkracht in coaching. Omdat het opbouwen van veerkracht vaak nodig is voor mensen echt aan de slag gaan met het aanpakken van hun problemen. En, stelt Dreezens, omdat niet ziek zijn niet hetzelfde is als floreren. Met de inzichten en de oefeningen in Hoe we tegen een stootje kunnen kun je hier als coach meteen een start mee maken.

Tot slot wil ik graag een compliment maken aan de illustrator, Esther Sepers. Haar paginavullende illustraties zijn zo mooi dat ik hoop dat een volgende druk in kleur uitkomt!